یک نوروپاتی می باشد که در اثر اعمال فشار بر روی عصب مدیان در ناحیه مچ دست ایجاد می شود

 

سندرم تونل کارپال شایعترین  نوع اختلال آسیب فشارنده میباشد  که  حدود 10% افراد جامعه  به آن مبتلا هستند.

این اختلال  تراکمی مزمن عصب بسیار مهم است،  چرا که یکی از علل عدم توانائی میباشد.

      علائم سندرم تونل کارپال 

بزرگسالان و کودکانی که از این وضعیت رنج میبرند معمولأ درد یا بیحسی در یک یا هر دو دست، خارش یا سوزش در شست و بقیه انگشتان را تجربه می کنند که این علائم در شب بدتر میشود.

درد ممکنست در بازو یا شانه انتشار یابد. برخی نیز از خسته شدن دستها شکایت دارند.

کودکان ممکنست بی خواب شده و از درد در دستها شاکی باشند و گاهی از نوشتن تکالیف مدرسه بدلیل خستگی طفره روند.

     علت سندرم تونل کارپال 

این سندرم اغلب در زنان سنین 30 تا 60 سال ظاهر میشود، بطوریکه بیشترین میزان شیوع در سنین 41 تا 50 سال و کمترین میزان شیوع مربوط به افراد با سن بالای 60 سال است که 3 تا 10 برابر در زنان بیشتر از مردان گزارش شده است.

در زندگی ماشینی امروز بدلیل استفاده روزافزون از رایانه و تمایل شدید کودکان به بازیهای پرهیجان رایانه ای، متأسفانه سن درگیری به این بیماری به دوران کودکی تقلیل یافته است و نشانه های آن از این دوران سنی قابل بررسی میباشد.

مجموعه ای از چند فاکتور زمینه را برای ابتلا به این سندرم مهیا میسازند.

ازآنجمله میتوان به موارد زیر اشاره نمود:

طولانی شدن ناشیانه وضعیت مچ دست، حرکات فشاری تکرارشونده دست، تحمل لرزشهای مکانیکی، استفاده نادرست و طولانی مدت از صفحه کلید و موش در بازیهای پرهیجان کامپیوتری و....

در مواقع نادر وضعیتهایی مثل دیابت و یا بیماری تیروئید هم میتوانند سبب بروز این سندرم شوند. گاهی اوقات امکان دارد این مسئله در طی حاملگی هم پیش آید.

    تشخیص سندرم تونل کارپال 

این سندرم ممکنست بطور اتفاقی در طی یک معاینه تکمیلی بوسیله پزشک تشخیص داده شود که این تشخیص باید بوسیله آزمایشات اندازه گیری هدایت سرعت  انتقال الکتریسیته یک عصب (الکترودیاگنوزیس)، تائید شود. این آزمایش به تجهیزات خاص و متخصص مربوطه نیازمند است تا تفسیر نتایج بدرستی صورت گیرد. درسندرم تونل کارپال، الکتریسیته بسیارآهسته تر از زمان معمولی توسط عصب میانی انتقال می یابد.

    درمان سندرم تونل کارپال

استفاده از آتل مچ که معمولاً اغلب در شب پوشیده میشود.

استفاده ازداروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) 

تزریق استروئید داخل مچ دست مبتلا(برای اغلب مردم، اثرات تزریق استروئید در ظرف یکسال تدریجاً از بین میرود.)

جراحی:

جهت باز کردن تونل کارپال و تخفیف فشار وارده برروی عصب میانی انجام میشود. درصورتیکه تشخیص خیلی سریع باشد، این سندرم قابل برگشت است.

در موارد نامشخص، استفاده از آتل و دارو درمانی ممکنست توصیه شود.

بیشتر پزشکان ویتامین ب را برای سندرم تونل کارپال پیشنهاد مینمایند، زیرا حتی غداهای غنی از ویتامین ب 6 مثل موز، آووکادو و گوشت صرفاً فقط به میزان 1میلی گرم ویتامین ب6 مورد نیاز بدن را فراهم میکنند.

درحالیکه هر فرد به مقداری بیش از این نیاز دارد و در نتیجه در اینجا نیاز به مکمل احساس میشود.

کپسولهای ب کمپلکس غالباً شامل تمام انواع ویتامینهای پیشنهادی است.

    توصیه ها:

در سندرم تونل کارپال باید ابتدا ورم و آماس را  کاهش داده و سپس  کارهای جدی خود را شروع نمائید.

تلاش در جهت کاهش دادن ورم ممکن است چندین روز بطول انجامد،(که درصورتیکه شما به دست خود استراحت ندهید نیاز به زمان بیشتری هم خواهد بود.)

زمانیکه  احساس کردید التهاب مچ دستتان کاهش یافته، مجاز خواهید بود تا از این پس بسیار محتاطانه به تمرینات دیگری در این رابطه بپردازید:

 -1   استفاده از یخ:

جهت کاهش التهاب، یخ معجزه میکند. کیسه ای را از یخ پر کرده و روی محل التهاب قرار دهید. تا زمانی در محل التهاب نگهدارید تا در این قسمت احساس بیحسی و کرختی بنمائید. سپس برای مدت کوتاهی کار را متوقف کرده و بعد مجدداً تکرار نمائید. این عمل باعث میشود که عروق شما منقبض شده وباین ترتیب مایعات اضافی، از ناحیه التهاب  خارج شود.

اختصاصاً در سندرم تونل کارپال بهترین روش اینست که شما دستها و بازویتان را تا زمانی در ظرف آب یخ قرار دهیدکه بیشتر از آن نتوانید سرما را تحمل نمائید. سپس دستها را خارج کنید. اجازه دهید که به حالت اول برگردند و سپس مجدداً تکرار نمائید.  

-2    تخلیه(درناژ) لنف:

درناژ لنف یکی دیگر از روشهای کاهش دهنده التهاب است. عروق لنفاوی مستقیماً در زیر پوست شما قرار دارند و بنابراین شما به فشار بسیار کمی برای ماساژ دادن نیاز دارید. 

از چین آرنج حرکتی دایره واررا شروع نمائیدسپس از دست مخالف برای ماساژ دادن پوست قسمت بدون آسیب بازویتان استفاده کرده و تا 20 بشمارید.

 آنگاه به نرمی دست خود را از مچ تا آرنج بدون اعمال فشار ماساژ دهید. این عمل را 20 بار تکرار کنید.

این کار سبب شروع درناژ خواهد شد.

3    -روشهایی جهت تسکین بازو:

اگر التهاب بسیار شدید ناشی از سندرم تونل کارپال در بازویتان وجود دارد، این احتمال وجود دارد که تاندونها و عضله دچار چسبندگی شده اند. ماساژ جهت تسکین درد ناشی از التهاب است. توجه داشته باشید که این تکنیک  بسیار مهم و قدرتمند بوده و وارد کردن فشارتوسط شما نباید زیاد باشد. هیچگاه نقطه درد را فشار ندهید.

این عمل را بآهستگی انجام داده و توجه داشته باشید که نباید ماساژخود را به سمت مچ حرکت دهید، چرا که این عمل سبب برگرداندن مایع به سمت تونل کارپال مچ دست شما خواهد شد.

جهت حرکت ماساژ باید از سمت مچ به سمت چین آرنج باشد و یا از قسمت داخلی بازو به سمت قسمت خارجی آن و رو به  بیرون.                                                  

-4    ورزشهای مچ دست:

این تمرین به نوعی گرم کردن مچ دست برای شروع کارهای روزانه است. همچنین یک کشش بسیار مهم برای عضلات مچ و تونل کارپال میباشد. اگر شما قادر به مشت کردن دست خود برای این حرکات نمیباشید، از دست دیگرتان بعنوان کمک استفاده نمائید.

دستهایتان را بصورت کشیده در جلو نگهدارید، سپس مشت کرده و بآهستگی دور محور خود بچرخانید تا در مچ احساس کشیدگی نمائید.

سپس مشت خود را باز کرده و کف دستها را به سمت بیرون نگهدارید، بطوریکه انگشتان رو به سمت پائین باشند. حال مچ دستتان را شل کرده و بکشید تا حدی که احساس کشیدگی نمائید. در همین حالت مجدداً دستها را مشت نموده و بآهستگی آنها را بچرخانید تا به حالت اول برگردید. این تمرین را میتوانید روزی 5 بار تکرار نمائید.

-5        کشیدن شست:

         این کشش جهت کشش تاندون مچ دست که شست را کنترل مینماید، طراحی شده است

این تمرین را با پوشاندن شست توسط بقیه انگشتان آغاز نمائید. سپس مچ دست را به سمت پائین بکشید بطوریکه شست دستتان هم کشیده شود 

 شما باید کشیدگی را در تاندونهای قسمت خارجی مچتان (سمت شست) احساس کنید. این کشش را از 1 تا 5 دقیقه نگهدارید. سپس بآرامی از این حالت کشش خارج شوید.  نیازی نیست که نیروی زیادی را برای این کشش اعمال کنید. یک کشش ملایم کافیست .روزی یکبار میتوانید این تمرین را انجام دهید.

    پرورش دادن عضلات بازو پس از ابتلا به سندرم تونل کارپال:

قبل از انجام هر نوع ورزش با پزشک معالج خود مشورت نمائید تا مطمئن شوید که مشکلات جدی بیشتری ندارید، همچنین در مورد اینکه آیا تمرینات تقویت ناحیه مچ برای شما مناسب و بیخطر است نیز سئوال کنید.

سپس درصورتیکه پزشک به شما اطمینان داد میتوانید از تمریناتی که در ادامه توضیح داده شده است استفاده نمائید:

-1   خم کردن مچ دست:

پاها را کمی بیش از عرض لگن باز کنید. سپس روی پاهای خود بنشینید. در اینحالت آرنج دست راست خود را روی ران پای همان سمت تکیه دهید، کف دستتان باید رو به سمت شما باشد و دست راست و ساعد شما باید بین دو پای شما قرار گیرد.

دست راست خود را شل (Relax) نمائید، کف دستتان را بآرامی و بصورتی کاملاً شل و آزاد، مشت نمائید. سپس بآهستگی مشت خود را به سمت نوک شانه بالا بیاورید، بطوریکه در این حرکت حلقه وار از پائین به سمت بالا کوچکترین فشاری به خود نیاورده و احساس راحتی نمائید. برای چند ثانیه در همین وضعیت باقی بمانید، سپس آهسته دستتان را به حالت اول برگردانید. 10 تا 12 بار این حرکت را انجام دهید، سپس همین مراحل را برای دست دیگرتان تکرار کنید.

-2    کشش مچ:

در همان وضعیتی که در تمرین قبل توضیح داده شد، بنشینید. دست راست  خود را روی پای راستتان قرار دهید، بطوریکه کف دستتان رو به سمت زمین باشد.به دستتان اجازه دهید که احساس راحتی نماید و سپس دست را بصورتی کاملاً شل مشت نمائید. بآهستگی دستتان را بالا  بیاورید، بطوریکه قسمت پشت دست به سمت بازو بالا بیاید. تا حدی این بالا آوردن دست و کشش را ادامه دهید که احساس راحتی مینمائید. برای چند ثانیه در همین وضعیت باقی بمانید و سپس آهسته دست را به حالت اولیه بازگردانید.10 – 12 بار این تمرین را انجام دهید و مجدداً این حرکات را برای دست دیگرتان تکرار نمائید.

زمانیکه شما قادر باشید این تمرینات را براحتی انجام دهید، میتوانید برای دفعات بعدی از وزنه ای به سنگینی 1 پوند جهت پیشرفت توانائی و قدرتتان استفاده کنید. شما باید سنگینی وزنه را به حدی انتخاب نمائید که بتوانید برای بار اول بیشتر از 12 بار این تمرینات را بآسانی انجام دهید.

این تمرینات را 3 بار در هفته تکرار کنید. سپس زمان استراحت تمرینات خود در طول هفته را به کمتر از 1 روز کاهش دهید.

 پیشگیری از سندرم تونل کارپال

 در مورد این مسئله هنوز اختلاف نظر وجود دارد. بیشتر دانشمندان با این مسئله که فاکتورهای محیط کارو زندگی نقش مهمی در ابتلا به انواع سندرم تونل کارپال دارند، موافقند. ارزیابی محل کار توسط ارگونومیست مفید است، چرا که او میتواند فعالیتها و وضعیتهایی را که ممکنست سبب ابتلا افراد به این سندرم شود را مشخص نماید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: